Η έκθεση ήταν καταπληκτική, όπως είπα, όπως είδατε όσοι την επισκεφθήκατε, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες και τα βίντεο.
Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε και κουραστήκαμε πολύ για να πραγματοποιηθεί και να είναι σωστό το αποτέλεσμα, η προετοιμασία, για αυτές τις λίγες ώρες, ξεκίνησε, φουλ από τον Απρίλιο… Αλλά και για να είμαστε τυπικοί σε όλα.
Όπως για παράδειγμα, να παραδώσουμε τον χώρο που μας εμπιστεύθηκαν, όπως τον παραλάβαμε, το λογικό δηλαδή, καθαρό και νοικοκυρεμένο.
Η λέσχη μας και γενικά, όταν ακούτε λέσχη-σύλλογο, να ξέρετε ότι στην ουσία, πέντε έξι άτομα είναι, δεν είναι καμία οργάνωση ξέρω’γω με εκατό μέλη, γραφεία, εθελοντές κλπ κλπ… Πέντε άνθρωποι τρέχουν γύρω γύρω και προσπαθούν να τα κάνουν όλα.
Αυτό ευτυχώς η συντριπτική πλειοψηφία το κατάλαβε και δεν άφησε πίσω του τίποτα, τίποτα όμως. Οτιδήποτε σκουπίδι υπήρξε, το έριξαν οι ίδιοι σε έναν από τους πολλούς κάδους, που υπήρχαν γύρω στον χώρο.
Συγκινητική ήταν και η βοήθεια, από τους εναπομείναντες στο τέλος, όταν ψόφιοι πια ζητήσαμε βοήθεια για να μαζευτούν οι καρέκλες και τα τραπέζια, που υπήρχαν διάσπαρτα πια στον χώρο.
Σηκώθηκαν όλοι πάνω, οι επισκέπτες έτσι; Και τις μαζέψαμε σε πέντε λεπτά… Πολύ ωραία στιγμή!
Δυστυχώς όμως, υπήρξαν και αυτοί, που ενώ ήρθαν σε μια εκδήλωση, φυσικά δωρεάν, που κεράστηκαν, που φιλοξενήθηκαν, για ότι ήθελαν υπήρχε κάποιος να τους εξυπηρετήσει, έφυγαν και άφησαν τα σκουπίδια τους, κοιτάξτε την φωτογραφία παρακάτω, για να τα “μαζέψει η υπηρέτρια”, που έλεγε και η μάνα μου…
Δεν το γράφω για παράπονο, ούτε για να κατηγορήσω κανέναν, άλλωστε όπως είπα η συντριπτική πλειοψηφία, έκανε αυτό που επιβάλουν οι κανόνες, αν μη τι άλλο της ευγένειας, αλλά για να δείξω, πως ακόμη και ένα μικρό ποσοστό, μπορεί να τα καταστρέψει όλα, να γα$#%^ το κλίμα, να σου σπάσει τα νεύρα…
Φυσικά, αν τους ρωτούσε κάποιος, “γιατί δεν τα μάζεψες να τα πετάξεις στον κάδο;”, θα απαντούσαν, “γιατί δεν είναι η δουλειά μου!”…
Θα συνέχιζαν, “Που είναι η λέσχη”, “που είναι ο Δήμος”, “που είναι”, ξέρω’γω “η αρχαιολογία”…. Θα έλεγαν, “Γι’αυτό πληρώνουμε φόρους!”, “που είναι το κράτος;”…
Αυτή είναι μια νοοτροπία, που μας έχει καταστρέψει και ευτυχώς, την βλέπω να φθίνει σιγά σιγά, αλλά από την άλλη, να υπάρχει ακόμη.
Περιμένουμε δηλαδή, από κάποιον άλλον, να κάνει το αυτονόητο για εμάς, αλλά εμείς να μην κάνουμε τίποτα και με αυτό που λέω, δεν ξεπλένω κανέναν από τις ευθύνες του, το αντίθετο, αλλά πρέπει όλοι να αναλογιστούμε, να καταλάβουμε και τελικά, να ιδρώσουμε γι’αυτό που θέλουμε…
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε πολίτες, μόνο με δικαιώματα και καμία ευθύνη…
Πολίτες, που το μοναδικό που ξέρουν είναι να γκρινιάζουν και να ωρύονται, “που είναι το κράτος;”, “που είναι ο αρμόδιος;”…
Πολίτες, που δεν κάνουν τίποτα και είναι παραπονούμενοι, όταν δεν γίνεται τίποτα, λες και όλα, γίνονται μαγικά, από ένα αόρατο χέρι, λες και αν δεν κάνουμε εμείς κάτι, θα γίνει από μόνο του.
Τελειώνω, γιατί σας κούρασα…
Όταν κάτι δεν σας αρέσει αλλάξτε το, εσείς ναι, αλλάξτε το, δεν θα αλλάξει μόνο του, μαγικά.
Όταν θέλετε να γίνει κάτι κάντε το, δεν θα το κάνει κανένας για εσάς.
Όταν κάτι σας αρέσει, βοηθήστε να ανθίσει, μην το ποδοπατάτε, μην το κατακρίνετε, μην το βρωμίζετε, με ζήλια και κακία.
Βάλτε λίγο πλάτη και όλα θα γίνουν ομορφότερα, καλύτερα…
Μην περιμένετε, από κανέναν, να σας “σώσει”…
Μην περιμένετε από κανέναν, να μαζέψει τα σκουπίδια σας και να σας ταΐσει με το κουτάλι στο στοματάκι.
Κουνηθείτε, κάντε την διαφορά και βοηθήστε τον διπλανό σας, γίνεται αυτός που θέλετε να βλέπετε κάθε μέρα!
Έλα καλημέρα…
από το fb-Γιάννης Σιδεράκης
