Κοιτάζοντας ένα προς ένα τα άρθρα στην Άποψη αυτά τα χρόνια έχω μέσα μου σαν σκέψη μόνο αυτή. Αγαπώ την πόλη μου και όλα της τα δικαιολογώ. Ναι και τις ατέλειες και τα λάθη που φωνάζει καθημερινά ο κόσμος στο fb εγώ τα προσπερνώ. Προσπερνώ και το ότι κλείνουν μαγαζιά με ιστορία στην πόλη μας. Θα υπάρχει λόγος λέω. Προσπερνώ και τα έργα που βασανίζουν το κέντρο της πόλης μας τώρα. Πρέπει να γίνουν και θα γίνουν ξαναλέω. Υπομονή χρειάζεται. Μόλις τελειώσουν θα δώσουν άλλη καθημερινότητα και άλλη όψη. Συμβουλές δεν μπορώ να δώσω και πιστεύω υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί για να τις δίνουν.
Ο Έλβις η παρέα μου ξαπλωμένος στην πόρτα του γραφείου. Η σκέψη μου είναι για την Άρτα, για το άρθρο, αλλά και για το βιβλίο που ετοιμάζω. Εκεί είμαι κολλημένος τώρα. Μια ανασκόπηση σύντομη σκέφτηκα να κάνω και την ξεκίνησα. Μίλησα με τα άρθρα που κατά καιρούς έγραψα για την πόλη μας. Φίλοι μου πρέπει να κάνουμε υπομονή μεγάλη και να ενισχύσουμε τις ψυχικές αντοχές μας. Πρέπει δεν γίνεται διαφορετικά. Το να κόβουμε και να φεύγουμε από την Άρτα μπορεί να είναι λύση δεν λέω όχι, δεν ξέρω αν λύνει το πρόβλημα σας. Πολλοί μαθητές μου και φίλοι είναι ήδη στο εξωτερικό όπου ετεροδουλεύουν.
Ξεκινάω όπως κοίταζα τα άρθρα από την αναφορά μου στο Νοσοκομείο μας. Θεώρησα πρέπει να ξεκινήσω από αυτό. Το έζησα με το πρόβλημα των γονιών μου παλαιά και τώρα τελευταία με το πρόβλημα του ξάδελφου μου και πιστέψτε με είχα καλές εντυπώσεις. Όπως πολύ καλές εντυπώσεις από την καρδιολογική της Πρέβεζας με προσωπικό μου πρόβλημα. Ήρθε όμως καπάκι το πρόβλημα με την εντατική και τώρα τελευταία με το ακτινολογικό και με το Παθολογικό και λέω φωναχτά τι μπορεί να οδηγεί το νοσοκομείο μας σε τέτοιο πρόβλημα. Φίλοι μου είπαν χοντρά πράγματα αλλά δεν θέλω να σταματώ σε αυτά. Τι να κάνουμε τα έχουν αυτά τα δικαιώματα οι δημόσιοι υπάλληλοι. Εδώ μια γιατρός άλλαξε τρία νοσοκομεία στην Ήπειρο μέχρι να πάει στην πόλη της στα Ιωάννινα. Το ότι τα άλλα υπολειτουργούσαν μέχρι να καλυφθεί η θέση στα… Δεν την νοιάζει το πρόβλημα που δημιουργεί. Ας πρόσεχε λέω μέσα μου το κράτος που τις έδινε το δικαίωμα.
Tα δε νοσοκομεία γίνανε και σημεία πολιτικής απρέπειας όταν κόμματα κάνουν συστηματικά επιθέσεις στον αρμόδιο υπουργό. Έγινε και στο δικό μας.
Μετά τσουπ τα μάτια μου πέφτουν στο ΤΕΙ τότε, ΑΕΙ τώρα Ιωαννίνων. Ξεκινάμε. Γιατί κανένας αγώνας δεν ξεκίνησε να αλλαχτεί το όνομα και να γίνει ΑΕΙ Ηπείρου. Αρχές δεν έχει η πόλη μας. Οι καθηγητές τι γνώμη έχουν. Καλά το προσπερνώ και αυτό σαν μικρό πρόβλημα. Εκεί θα τα χαλάσουμε τώρα. Προς θεού…
Είναι στην περιοχή μας παιδιά τιμήστε το, σε εσάς τους μαθητές μιλάω. Δεν χρειάζεται να τρέξετε σε άλλες πόλεις δεν χρειάζεται άγχος. Σπουδάστε ΗΥ , Γεωπονικά, Μουσικό τμήμα και στην γειτονιά μας στην Πρέβεζα Λογιστική. Χωρίς να στοιχίσει η σπουδή μια περιουσία. Όμως κανείς δεν με ακούει. Μαθητές μου, μου είπαν ‘’τι Γεωπονικό εδώ , πιάνω Αθήνα δάσκαλεεε’’ και πάνε Αθήνα. Πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε πολλά και πρέπει να κάνουμε αγώνα δυνατό. Ειδικά μετά το φετινό χτύπημα στο τμήμα Μουσικής πρέπει να δώσουμε αγώνα. Αν συνεχίσουμε ‘’την αντίδραση του τίποτα’’ ναι θα φύγουν και τα τελευταία νέα παιδιά και θα κλείσουν όλα τα καταστήματα στην πόλη μας. Τα τμήματα του ΑΕΙ θα μετακομίσουν ή θα κλείσουν. Ρε φίλε ΕΠΑΛ βγάζεις οι γονείς σου αγρότες και ο αγώνας σου ξεκινάει με 5-6 χρόνια έξοδα τεράστια στην Αθήνα. Γιατί; γιατί; Σπουδές και πρακτική στην πόλη σου. Ότι αλλού θα χαλάσεις, εδώ θα τα αποταμιεύσεις και θα τα επενδύσεις ξεκινώντας την δουλειά σου.
Μετά ασχολήθηκα με τον κάμπο της Άρτας. Ναι και εδώ πρόβλημα. Πουλήθηκε μεγάλο κομμάτι στους Αλβανούς λόγω της ανικανότητα μας να υποστηρίξουμε τα κτήματα μας. Όταν σε κάθε σπίτι υπάρχει και ένας δημόσιος υπάλληλος η γη δεν έχει την τύχη που πρέπει. Νοίκιασμα ή πούλημα και δεν σκάει το μυαλό μας. Ξεκίνησα τότε που έγραψα το άρθρο ως εξής: Ο κάμπος της Άρτας έχει τα γραφικά όμορφα χωριά της και τα ξακουστά της πορτοκάλια, που φθάσανε στα πέρατα της γης, έγιναν και τραγούδι και μάλιστα ρεμπέτικο…’’ούζο από την Μυτιλήνη και πορτοκάλι από την Άρτα’’
Ναι αυτή είναι η πόλη μας που καίτοι καθημερινά μαραζώνει μας κρατά εκεί όμως και μας εμπνέει, όσο και αν θέλουν μερικοί όλα να τα βλέπουν μαύρα. Απλά εδώ μεγαλώσαμε, παντρευτήκαμε, εργαστήκαμε, δυναμώσαμε την οικογένεια μας . Άρα γιατί να μην συνεχιστεί; Αυτά τα σκέφτομαι συνέχεια και στις συζητήσεις μου με μαθητές μου αλλά και φίλους γίνομαι λίγο παράξενος και φορτικός πολλές φορές. Περνάει η ώρα και όπως ξαπλώνω στην καρέκλα προσπαθώ να βρω λύσεις ή να δικαιολογήσω σκέψεις και αποφάσεις ανθρώπων της πόλης μου. Ναι δικαιολογίες τελικά υπάρχουν μεγάλες και για την φυγή των νέων. Ναι πάρα πολλές. To πορτοκάλι όμως μας μεγάλωσε, μας σπούδασε και πολλούς τους έφθασε ψηλά εκεί που είναι τώρα. Χρειάζεται όσο περνά ο καιρός για να μην φθάσουμε στον πάτο να γυρίσουμε όλοι στην γη. Να προσέξουμε τους μπαξιέδες μας όσοι τους έχουμε ακόμη, να δούμε νέες καλλιέργειες και να βγούμε σαν νομός δυναμικά στην αγορά αυτή. Πέτυχε με το ακτινίδιο. Όχι το μανταρίνι που φέτος έπαθε ζημιά. Η ασθένεια με τον αλευρώδη μας τσάκησε τις παραγωγές μας. Είμαι ρομαντικός και δεν το δέχομαι που φεύγουν εύκολα τα παιδιά τι να κάνουμε.
Αναγέννηση Άρτας. Πρώτα ποδόσφαιρο και μετά χάντμπολ γυναικών. Δυο μεγάλες αγάπες. Πέρασαν πολύ καλές εποχές. Περίοδοι που το όνομα της Άρτας ήταν κορυφαία αναφορά στις αθλητικές ειδήσεις. Ξεχνάει κανείς τις αναμετρήσεις που φέρνανε πολύ κόσμο στην πόλη μας. Στα φαγάδικα και στις καφετέριες φουλ κόσμος. Τα αυτοκίνητα στην περιοχή του γηπέδου της πόλης τεράστιες ουρές. Οι φωνές στις διαμαρτυρίες ή στα γκολ ακούγονταν σε όλη την πόλη. Τι να πρωτοθυμηθώ τι;
Η ομάδα των γυναικών της Αναγέννησης έδωσε στην πόλη μας το νέο αθλητικό επαγγελματικό πρότυπο. Η ομάδα αυτή μας έφερε σαν πόλη στις ειδήσεις Ευρωπαϊκών σαιτ, έφερε στην πόλη μας στην καθημερινή αθλητική αναφορά μιας και ήταν για χρόνια η πρώτη είδηση στο χάντμπολ. Παρέλασαν σπουδαίοι, πασίγνωστοι προπονητές φίρμες του γυναικείου χάντμπολ. Μας έκανε σαν πολίτες να στριμωχνόμαστε στις κερκίδες για να απολαύσουμε την θεϊκή ομάδα μας. Τώρα σιωπή…Το ποδόσφαιρο φέτος μας ξελασπώνει. Η ομαδάρα μας καλά κρατεί. Μόνο μπράβο τους.
Αυτή την ώρα σκέφτομαι και λέω αυτά που ανέφερα σήμερα είναι τα πραγματικά προβλήματα της πόλης μας. Ναι πρέπει να πέσουν οι φορείς της πόλης σε αυτά γιατί δεν βλέπω να έχει κάτι άλλο αυτή η πόλη. Αν αυτά πάρουν τον δρόμο τους τότε θα δυναμώσει ξανά η αγοραστική δύναμη της πόλης μας σίγουρα. Δεν μπορώ άλλο να βλέπω κλειστά καταστήματα. Ε τι φαινόμενο και αυτό. Θα είμαστε σε άλλη δυναμική και εκεί είναι το ζητούμενο. Στις αρχές του τόπου μιλάω. Εκτός και αν αυτά τελικά δεν είναι προβλήματα και τα μεγαλοποιώ εγώ.
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Άποψη:.press
