🔴Σε λίγες ώρες, συμπληρώνονται 51 χρόνια από την αυτοκτονία (σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή…) του μακροβιότερου γ.γ. του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Του ανθρώπου, που μεταξύ των άλλων, εξαπέλυσε τον “Τρίτο Γύρο” της κομμουνιστικής ανταρσίας, για την αποκοπή της Μακεδονίας και της Θράκης από τον εθνικό κορμό. Η επίσημη εκδοχή της αυτοκτονίας αμφισβητείται έντονα από πολλούς αριστερούς, που υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε από την KGB.
🔴Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Τον Φεβρουάριο του 1956, διεξήχθη το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, κατά την διάρκεια του οποίου ο Χρουστσώφ κήρυξε την “αποσταλινοποίηση”. Υπό τις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν, ο “Έλληνας Στάλιν” έπρεπε να αποτελέσει παρελθόν.
🔴Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, συγκροτήθηκε «Διεθνής Επιτροπή» από αντιπροσώπους έξι κομμουνιστικών κομμάτων (ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας και Ρουμανίας), για να “τελειώσει” τον Ζαχαριάδη. Τραγική ειρωνεία: αυτοί που μας λένε πως λευτέρωσαν την Ελλάδα, στην πραγματικότητα δεν είχαν το δικαίωμα να αποφασίσουν ούτε ποιον θα έχουν αρχηγό τους!
🔴Για τυπικούς λόγους, επικύρωσης μιας απόφασης που είχε ήδη παρθεί, στις 11-12 Μαρτίου 1956, συγκλήθηκε η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε.του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι, με πρωτοβουλία και υπό την επιτήρηση της «Διεθνούς Επιτροπής». Εν τέλει, ο Ζαχαριάδης εκδιώχθηκε από τη θέση του γ.γ. του ΚΚΕ. Στην συνέχεια, τον Φεβρουάριο του 1957, χαρακτηρίστηκε απ’ το ΚΚΕ “βαμμένος εχθρός του κόμματος και της Σοβιετικής Ένωσης”, “πράκτορας” και “βρωμόνερο”, καθαιρέθηκε από την Κεντρική Επιτροπή και διαγράφηκε από το κόμμα, για “αντικομματική, φραξιονιστική και αντιδιεθνιστική δράση”.
🔴Ακολούθησε εξορία στο Μποροβίστι του Νοβγκορόντ, 200 χιλιόμετρα βόρεια της Μόσχας, όπου ο Ζαχαριάδης, με το όνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάεφ, υποχρεώθηκε να εργαστεί στο τοπικό δασαρχείο. Το 1962, κατάφερε να φτάσει στην Μόσχα και να εμφανιστεί στην ελληνική πρεσβεία, ζητώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δικασθεί για τα εγκλήματα και τις προδοσίες του!
🔴Τον Ιούνιο του 1962, ο Ζαχαριάδης εξορίστηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας:
👉«Το Σουργκούτ στην τοπική διάλεκτο σημαίνει τόπος εξορίας και η επιλογή να τον στείλουν εκεί δεν ήταν τυχαία. Η επικοινωνία ήταν δύσκολη και οι κλιματολογικές συνθήκες πολύ άσχημες. Η θερμοκρασία το χειμώνα έπεφτε στους -40 Κελσίου»👈
(Πηγή: Πέτρου Τουλούδη, “Ν. Ζαχαριάδης, το κρυφό αρχείο της εξορίας”)
🔴 Από κει, ο παραγκωνισμένος αρχηγός”βομβάρδιζε” με επιστολές τους Σοβιετικούς ηγέτες, με το μότο:
👉«Απαιτώ ελευθερία μετακίνησης και δυνατότητα να φύγω στην Ελλάδα»👈
(Πηγή: ό.π.)
Παρεμπιπτόντως, στην Ελλάδα, στην οποία απαιτούσε να επιστρέψει ο Ζαχαριάδης, κυβερνούσε τότε η “χούντα”…
🔴Το τελευταίο γράμμα του, προς το ΚΚΣΕ και το ΚΚΕ γράφτηκε στις 26/6/1973:
👉«Αν δεν αρθούν όλα τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης, ελευθερίας, μετακίνησης και αναχώρησης από τη Σοβιετική Ένωση, τότε την 1η Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης διαμαρτυρίας, θ’ αφτοκτονήσω»👈
Στο δε “στερνόγραφο”, ανέφερε τα εξής:
👉«Το κουφάρι μου το κληροδοτώ στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία. Χαλάλι τους»👈
(Πηγή: Π. Ανταίος, “N. Ζαχαριάδης. Θύτης και θύμα”).
Τελικά, την 1η Αυγούστου βρέθηκε κρεμασμένος στο παράπηγμα που διέμενε.
🔴Είναι ακόμα άγνωστο (τα ρωσσικά αρχεία βγαίνουν με το σταγονόμετρο…) αν όντως αυτοκτόνησε, ή αν τον “αυτοκτόνησε” η KGB, γιατί τους είχε γίνει “μπελάς”. Πάντως, μέχρι το 1989, οι σοβιετικές αρχές και το ΚΚΕ απέκρυπταν την αυτοκτονία, υποστηρίζοντας ότι ο Ζαχαριάδης πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Στα χρόνια της περεστρόικα, έγινε γνωστή η αυτοκτονία του. Το 1991 η σορός του επέστρεψε στην Ελλάδα για να ταφεί στο Α’ Νεκροταφείο, παρουσία της ηγεσίας του ΚΚΕ (που έκανε το κορόιδο γι’ αυτά που είχε γράψει ο Ζαχαριάδης κατά του Φλωράκη…) και τον αποκατέστησε – κι αυτόν μετά θάνατον!
🔴Συμπέρασμα: την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς!
από το tw
