Ψέμα και υποκρισία και εγωισμός
Όλα μέσα σου κρυμμένα ήταν δυστυχώς
Μια ζωή αχαριστία και χωρίς Θεό
Ούτε οίκτο δεν αξίζεις ούτε σεβασμό
Αργά Τετάρτη βράδυ πήρε και αυτό το τραγούδι την σειρά του στον υπολογιστή. Δεν το ήξερα και ένα βράδυ όπως έγραφα παίχτηκε, αλλά στο τέλος κατάλαβα πολύ καλά τι έλεγε. Εκείνο το βράδυ ο Οικονομόπουλος μου κράτησε μεγάλη συντροφιά. Το τραγούδι το έβαλα ξανά μην πω και ξανά. Σταμάτησα να γράφω και το άκουγα. Όταν το τραγούδι έπαιζε διάβαζα τα παράπονα του κόσμου που γράφαν από κάτω. Λίγο πολύ ίδια. Μια ζωή αχαριστία λοιπόν. Ναι το φωνάξαν πολύ το συζήτησα την άλλη μέρα και εγώ με φίλους. Αχάριστη είναι εκείνη που ό,τι και να κάνεις για αυτή δεν ικανοποιείται ποτέ και με τίποτε. Εκείνη που διαγράφει όσα οι άλλοι έκαναν για αυτή και η ίδια να στρέφεται εναντίον τους όταν γίνεται κάποιο σφάλμα. Παραμένει πάντα δύσκολο και επώδυνο να δεχτούμε ότι ένας δικός μας άνθρωπος θα βρεθεί απέναντι μας ως εχθρός. Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη είναι άπλα κακές συμπεριφορές και σημάδι των καιρών μας. Το να μην εκτιμάς είναι ψυχική αναπηρία. Ρεαλιστικά μιλώντας στις ημέρες που ζούμε οι ηθικές αξίες και η αληθινή αγάπη σβήνουν και κυριαρχεί πνευματικό σκοτάδι μίσος πονηρία και ανηθικότητα. Τι κόσμος είναι αυτός.
Είναι θέμα γονιδίων, βιωμάτων η έλλειψη παιδείας; Αναμφίβολα, το περιβάλλον μπορεί να παίξει ρόλο στον ψυχισμό και στις αξίες του ατόμου. Ο τρόπος που σε έχουν γαλουχήσει και σου έχουν φερθεί, επηρεάζουν τις μελλοντικές συμπεριφορές και επιλογές σου μέχρι ένα σημείο. Τις επηρεάζουν όμως. Οι αιτίες πολλές και οι δικαιολογίες ακόμα περισσότερες.
Σήμερα ότι γράφω στηρίζονται σε στοίχους τραγουδιών. Εκεί ο πόνος και οι αξίες της ζωής σε ώρες εκτόνωσης βγήκαν από μέσα μου με δύναμη μεγάλη.
‘’Ψυχή στα σκοτεινά,
στα φώτα δύο ξένοι
και τρέμω μην το δεις
υπόθεση χαμένη ‘’.
Υπόθεση χαμένη όταν ο συνάνθρωπος που ζούσες φεύγοντας δεν είχε τα κάκαλα να πει ‘’ για αυτό το λόγο πικράθηκα και φεύγω.’’
Πάω αλλού να μην με συνδέει τίποτε με το παρελθόν. Μακριά από όλα. ΟΧΙ αυτά τα μάγκικα ‘’κόβω και πάω στην εξοχή’’. Φορτώνω το δισάκι μου και φεύγω. Αυτά στην καθημερινότητα λέγονται ‘’πουστιές’’ τι δεν καταλάβατε;;;
Εκτός και αν η μαγκιά συνδυαστεί με αξιοπρέπεια και κάτσει να πει ‘’το και το, τι δεν καταλαβαίνεις’’ . Να δοθούν εξηγήσεις να δοθούν απαντήσεις. Αν χρειαστεί να τις δώσει ακόμη και η δικαιοσύνη. Με αξιοπρέπεια κλείνει ένας κύκλος ζωής. Τι δεν καταλάβατε;;;
Πρέπει στην εποχή που ζούμε η αξιοπρέπεια να μας κατακλύζει. Το τι λένε και δείχνουν στα βιντεάκια στο Instagram αλλά και στο fb δεν μας αναδεικνύουν όταν τα μιμούμαστε. Μας κάνουν να νοιώθουμε τιποτάδες αλλά χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Ψέμα και υποκρισία και εγωισμός
Ο δικός σου χαρακτήρας σκάρτος κι φθηνός
Ψέμα και υποκρισία, ένοχη ψυχή.
Να πως απαντά το τραγούδι και από κάτω στο κέντρο που το τραγουδούσε ο Οικονομόπουλος πρωτοστατούσαν οι γυναίκες με τα χέρια στον ουρανό. Μιλούσε για αυτές για άλλες για μικρές μεγάλες. Αυτές όμως το ζούσαν. Γιατί;
Έχει θολώσει η καθημερινότητα μας έχει μεγαλώσει το χάσμα στις οικογένειες, οι γυναίκες για να αντριωθούν κράζουν και παρατάνε τα σπίτια τους με το παραμικρό και ο κόσμος ζει στην ‘’ σφαίρα του
μαλάκα‘’ Αν ακούσεις την γυναικεία φρασεολογία κοκκινίζεις. Όλα αυτά γιατί θέλουν να πάρουν θέση εξουσίας στο σπίτι, κάτι που το έχουν όμως από την πρώτη μέρα συγκατοίκησης.
ΟΧΙ τώρα που μελετώ το θέμα έχω την δύναμη να πω όχι, λάθος. Εκτός και αν φορτώθηκαν ακαμάτη οπότε ας πρόσεχαν. Εκτός και αν από διαλυμένα σπίτια ή αυταρχικά σπίτια η κακία που ζούσαν συνεχίζεται και στο νέο οπότε η κακή καθημερινότητα είναι το ημερήσιο πρόγραμμα. Η γυναίκα παραφυλά και εκτοξεύει κακία ο άντρας με την δύναμη του γίνεται άθλιος.
Μια ζωή αχαριστία και χωρίς Θεό, λοιπόν οι καταστάσεις αυτές.
…ένοχη ψυχή. Είναι το αρνητικό συναίσθημα που ακολουθεί μετά από τις πράξεις μας και μετά από έναν κύκλο σκέψεων που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. Τι δεν καταλάβατε ;;;
Ο άνθρωπός σου είναι αυτός που φροντίζει για τα αποθέματά σου. Αυτός που σέβεται την ύπαρξή σου και εμπιστεύεται τη δική του στα χέρια σου. Ο άνθρωπός σου είναι αυτός που γίνεται η δύναμή σου. Το γέλιο σου. Η ελπίδα σου. Η χαρά και η αντοχή σου. Το χέρι που κρατιέται σφιχτά από το δικό σου. Ο άνθρωπός σου είναι αυτός που ομορφαίνει τον κόσμο σου γιατί υπάρχει εκείνος μέσα του!
Είναι αυτός που κρατάει ζωντανό το χαμόγελό σου. Είναι αυτή που σε αποφορτίζει μετά από 14ωρο εργασίας…
Σκέψεις άλλων στο διαδίκτυο ακριβώς ίδιες με τις δικές μου.
