Αφορμή για να επανέρθω σε αυτό το θέμα το βίντεο στο instagram ενός φαρμακοποιού που έκλεγε με τον πόνο του…για τα φέσια. Μια κυρία τον είχε φέρει στα άκρα. Αλλά και εκεί βλέπεις λειτούργημα όπως και των φροντιστών. Το πίνεις μέχρι τέλους το φαρμάκι.
Το φροντιστήριο είναι μια εκπαιδευτική υπηρεσία. Σκοπός των φροντιστηριακών μαθημάτων δεν είναι φυσικά να αναπληρώσουν το σχολείο καθώς το εκπαιδευτικό του εύρος είναι τέτοιο, που καμιά ιδιωτική ή φροντιστηριακή εκπαίδευση δε μπορεί να αναπληρώσει. Η φροντιστηριακή εκπαίδευση, είναι απλά συμπληρωματική. Το φροντιστήριο αποδίδει καλύτερα, όταν αυτό που συμπληρώνει είναι κατά το δυνατόν πληρέστερο. Πως όμως όταν έχεις τα φέσια να σε κάνουν να υποφέρεις.
Έχω γράψει πολλές φορές για τα φροντιστήρια. Έχω γράψει αυτό που ζώ. Αυτό που βιώνω. Τα φροντιστήρια, είναι ένας κλάδος που πριν από κάποια χρόνια έκαναν χρυσές δουλειές, ιδίως σε ό,τι αφορά την προετοιμασία μαθητών για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Σήμερα δέχονται το ένα μετά το άλλο το πλήγμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τα νοικοκυριά και μετακυλίεται στους μαθητές και την εξωσχολική εκπαίδευσή τους. Δεν ξέρω πως γίνεται μέσα σε περίοδο κρίσης να φουντώνουν τα ιδιαίτερα. Να πω μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό το κουφό. Στο θέμα μας.
Με τα φέσια ο πόνος αυτού του έργου αφήνει πικρή γεύση στην καθημερινότητα μας. Οι περισσότεροι γονείς καταβάλλουν τα δίδακτρα με μικρή καθυστέρηση άλλοι σε 3 ή 4 μήνες. Σε ό,τι αφορά σε μερικά φροντιστήρια, υπάρχουν γονείς που χρωστούν πολλά από τα δίδακτρα του προηγούμενου έτους αλλά και άλλων χρόνων πριν, συμπληρώνω εγώ με δική εμπειρία από τον Εκπαιδευτικό Οργανισμό Σύνολο στην ΄Αρτα.
Είχα λοιπόν την τελική αφορμή από τον φαρμακοποιό που είπε τον πόνο του. Έρχονται και οι συζητήσεις στο facebook και πάμε να πέσουμε και άλλο ψυχολογικά. Από συζήτηση ιδαιτεράδων στα παρακάτω…βγάλτε συμπέρασμα τον πόνο τους που και αυτοί έχουν τα ίδια βάσανα.
‘’Για τα περσινά χρήματα ρώτησα αν και πώς τα πήρες τελικά. Αν σου χρωστάνε και περσινά εκτός από τα φετινά, αποδέξου τη ζημιά και εξαφανίσου, δεν πρόκειται να τα πάρεις ή θα πάρεις μικρό μέρος, έτσι ώστε να δεσμεύσουν το “κορόιδο” και για του χρόνου…. Αν είναι μόνο τα φετινά και δεν σε πληρώσουν και σε πάρουν τηλέφωνο και του χρόνου, ενημέρωσε τους απλά ότι δεν μπορείς να αρχίσεις, αν δεν πληρωθείς τα χρωστούμενα και από εκεί και πέρα κάνε άλλου τύπου συμφωνία μαζί τους’’.
Τι να πουν να γλυκάνουν την καθημερινότητα τους. Ναι στα φέσια δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Το λέω έχοντας υπόψιν και τις δικαστικές χρονοβόρες περιπέτειες που έζησα. Εδώ το κράτος δείχνει πλήρως την αδιαφορία του. Καλοί κακοί στο ίδιο σακί.
Από νυχτερινές συζητήσεις καταλαβαίνεις από τους συνάδερφους τι τραβά ο κλάδος μας παιδιά. Και ενώ η ηττοπάθεια μας κυρίευε συζητώντας και άλλα προβλήματα του κλάδου μας φθάσαμε και στο θέμα των φεσιών. Άλλη γάγγραινα για τον κλάδο μας λέγανε. Και εδώ ηττοπάθεια από όλους. Δεν δικαιούμαι να δείξω το κατέβασμα του κεφαλιού μας. Ούτε ο Παπαχρόνης ή ο κάθε άλλος φονιάς δεν σκύψανε το κεφάλι τόσο. Τα κεφάλια κάτω συνάδερφοι τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Το κράτος μας ‘’γειώνει’’ λέγαμε ξανά και ξανά σε συζητήσεις μας. Σε συζητήσεις που δεν βγάζεις άκρη. Ναι πολλές και καθημερινές, αλλά αποτέλεσμα κανένα.
Θα πω μόνο ότι τους ενοχλούμε συχνά τηλεφωνικά και μας βάλανε οι φεσατζήδες φραγή στα τηλεφωνά μας. Παίρνουμε από άλλα τηλέφωνα και πάλι μας κοροιδεύουν όταν τους βρίσκουμε. Τι λέτε τώρα είμαστε σε συνεχή προσπάθεια με τον εαυτό μας να βρούμε μια χρυσή τομή με αυτούς που μας επεξεργάζονται. Χριστέ μου…
Εγώ μου είπε συνάδερφος φύγανε να διοριστούν για φροντιστηριακές ώρες λέω, 3 καθηγητές και για μια εβδομάδα υπολειτουργούσα σαν φροντιστήριο. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω να κλείσω μάτι. Μετά έχω και πάνω από 10.000 ευρώ φέσια τον χρόνο. Εδώ σταματάν τα πάντα. Κομπιάζεις τι να πεις. Απλά τα ίδια ο ένας τα ίδια ο άλλος. Και το κακό τα φορολογούμαστε αφού κόβονται οι αποδείξεις όλες. Που να πεις τον πόνο σου μας λέει φίλος από την Μακεδονία. Τρέχεις στα δικαστήρια δικαιώνεσαι πανηγυρικά αλλά χρήματα δεν μπαίνουν στο ταμείο. Ποτέ δεν έρχεται ο γονιός οφειλέτης. Πρέπει να τον ξανά κυνηγήσεις νέα δικαστικά έξοδα και ποτέ δεν καταφέρνεις κάτι. Και εδώ το κράτος άχρηστο οι νόμοι ανύπαρκτοι. Απλά κάνουμε μια προσπάθεια, αλλά στο τέλος ο φεσατζής σε γλεντάει. Το κράτος και οι νόμοι τίποτε δεν προσφέρουν. Μόνο πρόστιμα ξέρουν να ρίχνουν.
Είναι φτιαγμένα όλα υπέρ του τζερεμέ γονιού είπε ένας φίλος. Μα σε εμάς αν δει κάποιος από κοντά τον αγώνα μας αυτά είναι σε δεύτερη μοίρα. Πρώτος στόχος μας η επιτυχία του παιδιού. Σε αυτόν εστιάζομαι όλο τον αγώνα μας. Εκεί μέχρι να κλείσουμε τα μάτια το βράδυ η σκέψη μας. Πώς να καλύψουμε τα κενά τους. Όταν όμως μαθαίνεις από την γραμματεία τι κάνει το φέσι στο φροντιστήριο κλαις από μέσα σου. Λες αμάν πια.
Οι Έλληνες Φροντιστές, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της οικονομικής ύφεσης, και της πανδημίας στάθηκαν αρωγοί στην Ελληνική οικογένεια, η οποία ονειρεύεται να σπουδάσουν τα παιδιά της. Το ίδιο και στην οικονομική κρίση. Τόσες αυξήσεις μισθών και εμείς ούτε ένα ευρώ αύξηση. Στην φτωχή και μεσαία Ελληνική οικογένεια είμαστε δίπλα.
Αλλά και εμείς θέλουμε από τις οικονομίες σας το ποσό που μας αντιστοιχεί για να μπορούμε να ονειρευόμαστε μέσα από την δουλειά μας. Σας θέλουμε δίπλα μας όπως κάναμε εμείς στα παιδιά σας. Όταν εσείς μας φεσώνετε εμείς γονατίζουμε. Δουλεύουμε ατελείωτες ώρες. Και δεν έχουμε στο τέλος την χαρά που αντιστοιχεί στο έργο μας.
Έχω γράψει στην Άποψη πολλές φορές για το φέσι σε όλους τους κλάδους. Μα πολλές φορές έλεγα μέσα μου θα γίνεις γραφικός. Χιλιάδες είδανε το video του φαρμακοποιού που μου έδωσε αφορμή. Τι άλλο να πω τι άλλο να γράψω. Μόλις πέρασε ιδιωτικό ασθενοφόρο και μου έλεγε φίλη που ρωτούσε για πτυχίο πληροφορικής ΑΣΕΠ για τον γιό της ‘’ πάμε χαμένοι σε λίγο θα πληρώνουμε να πάμε και στο νοσοκομείο’’. Ας ελπίσουμε όχι. Έτσι τελείωσε η κουβέντα μας.
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
