Το Ηρωικό Θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ

Όσο και να φαίνεται παράξενο ο Γεώργιος Αβέρωφ ζούσε μια ζωή λιτή, χωρίς πολυτέλειες και χλιδή, και πρόσεχε πολύ τον «παρά» του. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που αψηφούσε το χρήμα.
Όποιος δημιουργεί μόνος του μια περιουσία, την πονά πολύ περισσότερο από εκείνον που τη βρίσκει έτοιμη. Γι’ αυτόν κάθε δαπάνη ήθελε να πιάνει τόπο.
Παλιοί Ηπειρώτες διηγούνται ότι μια μέρα τον επισκέφθηκαν απεσταλμένοι του Ναυτικού μας για να του ζητήσουν τη συνδρομή του για την ανανέωση του Στόλου. Ο Αβέρωφ δεν ήξερε τον σκοπό της επισκέψεως.
Προτού αρχίσει η συζήτηση, οι «μουσαφιραίοι», δηλαδή οι επισκέπτες, ζήτησαν σπίρτα για να ανάψουν τα τσιγάρα τους. Τότε άκουσαν μ’ έκπληξη τους τον πάμπλουτο οικοδεσπότη να τους λέει ότι δεν χρειάζεται να χαλάσουν σπίρτα αφού μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν τη φωτιά από το μαγκάλι.
Αν είναι αλήθεια αυτή η ιστορία, σίγουρα οι απεσταλμένοι του Ναυτικού θα έμειναν με το στόμα ανοικτό. Ίσως μάλιστα ν’ άρχισαν να αμφιβάλουν και για όσα είχαν ακούσει για τη γενναιοδωρία του. Δεν ήταν δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να είχε χαρίσει τόσα και τόσα χρήματα για ευεργεσίες. Ίσως μάλιστα να σκέφτηκαν: «Μα αυτός ο γεροτσιγκούνης θα δώσει λεφτά για το Στόλο μας;»
Φαντάζεται κανείς όμως πόσο μεγάλη θα έγινε η απορία τους όταν τον άκουσαν να λέει: «Αφήνω εις το Έθνος το 20% της περιουσίας μου, ίνα ναυπηγήσει ένα ισχυρόν καταδρομικόν πλοίον…».
Ο σπουδαίος αυτός Ηπειρώτης δεν ήξερε μόνο να κερδίζει χρήματα. Ήξερε να τα διαθέτει απλόχερα εκεί που έπρεπε!
Όπως είπαμε από το κληροδότημα Γεωργίου Αβέρωφ διατέθηκαν 8.000.000 χρυσές δραχμές.
Πώς καλύφθηκε όμως το υπόλοιπο ποσό των 14.300.000;
Είναι γεγονός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση είχε βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Το ποσό ήταν μεγάλο και η αγορά αυτή θα έθετε εκτός ολόκληρο τον οικονομικό προγραμματισμό του Κράτους.
Γι’ αυτό και παρά τις έντονες πιέσεις του Πρωθυπουργού Κ. Μαυρομιχάλη, ο Υπουργός των Οικονομικών Αθ. Ευταξίας εξεδήλωσε αδυναμία.
Σαν από μηχανής θεός εμφανίσθηκε ο τότε Ανθυποπλοίαρχος Περικλής Αργυρόπουλος. Αυτός που αργότερα βύθισε το Τουρκικό πολεμικό TRABZON (Τραπεζούς) στον όρμο Κυδωνιών στις 10 Νοεμβρίου του 1912.
Ο Αξιωματικός αυτός φαίνεται να είχε πολύ αναπτυγμένη πρωτοβουλία από πολύ νωρίς.
Ανησυχώντας για το ενδεχόμενο αγοράς του σπουδαίου αυτού πλοίου από τους Τούρκους, έτρεξε στον συγγενή του Νάνο Βαλαωρίτη που ήταν Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Ο άνθρωπος αυτός αγαπούσε πολύ το Ναυτικό αλλά και τη θάλασσα. Τραγική ειρωνεία ο θάνατος του από πνιγμό σε ναυτικό ατύχημα!
Ο Ανθυποπλοίαρχος εξέθεσε σ’ αυτόν την ανάγκη αγοράς του πλοίου αλλά και την έλλειψη των αναγκαίων χρημάτων.
Ο Βαλαωρίτης δεν σκέφθηκε πολύ. Αμέσως συνέταξε επιστολή προς τον Πρωθυπουργό αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την καταβολή του αναγκαίου ποσού.
Τρελός από τη χαρά του ο νεαρός Ανθυποπλοίαρχος έτρεξε στο σπίτι του Πρωθυπουργού κρατώντας στο χέρι του την πολύτιμη επιστολή.
Έφθασε στην κατάλληλη στιγμή. Την ώρα του Υπουργικού Συμβουλίου, γι’ αυτό και η απόφαση ελήφθη αμέσως.