Αυτό τον καιρό δεν προλαβαίνεις να αριθμείς την τρέλα στην κοινωνία μας. Την αριθμείς όμως με θανάτους και με βία. Προσπαθείς να μην στεναχωρηθείς στην καθημερινότητα σου, όμως αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να εργαστείς για να ζήσεις και να έχεις το μυαλό σου ελεύθερο και εκεί που θες να ησυχάσεις ακούς τις σειρήνες της Πυροσβεστικής του ΕΚΑΒ και αναστατώνεσαι. Λες όμως αυτόματα μέσα σου κάποιος δεν πρόσεξε γιατί τα ατυχήματα οφείλονται στον άνθρωπο μόνο. Συντηρήσεις ελλιπείς οδηγούν σε κακά αποτελέσματα. Η απροσεξία και η επιπολαιότητα στο ίδιο.
Ακόμη είναι νωπό το γεγονός της πυρκαγιάς με τον θάνατο συνανθρώπου μας στο Νεοχώρι Άρτας. Τι κάνουμε τελικά λάθος.
Τελικά ο φόβος της πανδημίας που φώλιασε μέσα μας, μας έκανε όλους αν κάνουμε λάθη εύκολα. Στα σπίτια χάθηκε κατά πολύ ο έλεγχος. Τα παιδιά σε λάθος βηματισμό, η γυναίκα και ο άντρας το ίδιο. Μικρά προβλήματα γιγαντώθηκαν και ο έλεγχος χάθηκε. Η κουβέντα σε φιλικό στυλ στα σπίτια αντικαταστάθηκε με φωνές και κραυγές. Το χτύπημα της πόρτας έντονο και το σιχτίρισμα πιο δυνατό. Στο σπίτι για απλά πράγματα χάθηκε η επικοινωνία ακόμη και στα ζευγάρια. Παιδιά δεν κρατάει ο ένας τον άλλο με το ζόρι. Ξεκολλήστε ειρηνικά και όμορφα. Φόνοι ή αυτοκτονίες για το τίποτε γιατί; Διαζύγιο αυτόματο και ήρεμα ο καθένας στην ησυχία του. Η ζωή αξίζει παιδιά. Μην τρελαίνεστε για ένα πιάτο φαγητό ένα σιδέρωμα των ρούχων αν δεν υπάρχει αγάπη κατανόηση ένα φιλί στο μάγουλο έρωτας το βράδυ.
Χωρίς αυτά λέγεται αποξένωση και δεν χρειάζεται να κάνεις καθημερινή αγγαρεία. Κουράζει και στο τέλος δημιουργεί η συμβίωση προβλήματα. Μια στιγμή αρκεί για το κακό. Η κοινωνία μας έχει χαλαστεί και ο διπλανός να σε δει να σφάζεσαι θα κάνει πως βρέχει. Το ίδιο στην Δράμα, οι γείτονες νόμισαν είναι κυνηγοί μες στην νύχτα. Αν αλήθεια το νόμισαν θα φθάσει εκεί ο Τούρκος και θα λένε γίνεται παρέλαση. Αδιαφορία φίλοι μου. Τα θανατικά πολλά η βία στο φουλ αλλά η διπλανή πόρτα κλειστή. Απλά γυρνάμε πλευρό στο κρεβάτι. Τι λέτε τώρα να τραβιόμαστε νυχτιάτικα στην αστυνομία. Όσοι ξελαγαρίσουν. Οι αυτοκτονίες το ίδιο. Λάθος υπολογισμοί στην δουλειά. λάθος μεγάλο στην καθημερινότητα και για να λυθεί το λάθος θηλιά και κρέμασμα στην αποθήκη. Θα μου πεις όπως μου έλεγαν σταμάτησαν τα εύκολα ακόμη και μικρά δάνεια στις τράπεζες και ο καθένας βρίσκεται σε μικρό χρόνο αντιμέτωπος με την επαγγελματική καταστροφή. Τι θα αποδημήσουμε γιατί μείναμε από ρευστό. Κλείνω και πάω εργάτης να ζήσω. Τι υπάρχει ντροπή; Ο θάνατος τι είναι;
Αυτά τα προβλήματα βγάλανε και μικρά παιδιά σε κακά μονοπάτια. Τα σχολεία δεν κάνουν παρά μόνο ξηρά το μάθημα ημέρας και βλέπουμε ομάδες παιδιών να οδηγούνται σε καθημερινή αθλιότητα. Ομάδες που κλέβουν κινητά άλλοι ξυλοφορτώνουν για οπαδικά δεδομένα και άλλοι βιάζουν λες και είναι τραμπούκοι. Κακά πρότυπα έχουν και βγάζουν την κακία τους στην καθημερινότητα τους. Αφού ζουν σε τέτοιο περιβάλλον έτσι θα λειτουργούν. Η φωνή η βία ο φόβος μπήκε μέσα τους. Πέταξε την θέση που θα βάζανε τα Μαθηματικά την Ιστορία και άλλα μαθήματα και τώρα μέσα τους έχουν βάλει την οθόνη ενός κινητού που όλη την μέρα μιλάνε για το τι θα πάνε να κάνουν κάποια στιγμή της ημέρας. Τίποτε δημιουργικό όλη την μέρα. Μακριά από την πραγματικότητα που είναι η μελέτη οι σπουδές και μελλοντικά η εργασία. Δεν περνά καν από το μυαλό τους αυτή η διαδικασία. Αλλά και στους μεγάλους του σπιτιού του λάθους νοικοκυριού δεν περνά τίποτε σωστό δεν κάνουν τίποτε σωστά. Η μάνα αν φτιάχνει ένα φαγητό λέει μέσα της δημιούργησα ο πατέρας άλλη καμιά δημιουργία και το παιδί στο έλεος. Εγώ χωρίς σπουδές τα έφερα πέρα άκουσα πατέρα να λέει. Άρα και σήμερα το παιδί μπορεί να δημιουργήσει ανάλογα. Μάλιστα. Αυτά λένε φωνακτά πολλοί, αλλά άλλες εποχές ζούσαν τότε. Δεν μονιάζουν σε αγώνα που θα οδηγήσει τα παιδιά τους σε νέους δρόμους σε επιτυχίες. Όλα αυτά θα έρθουν από σωστές σπουδές ή σωστή επαγγελματική εκπαίδευση. Αντί αυτού μερική ή ολική εγκατάλειψη. Με τέτοιες σκέψεις να τους κατακλύζουν καθημερινά οδηγούν τον εαυτό τους σε φόνους χωρίς λογική. Τι λέτε τώρα. Ο άλλος πέρσι του αντιμίλησε η κοπελιά του την έσπρωξε στο κενό. Ε και; Βγήκαν από την δίκη οι νεαροί Ροδίτες ατάραχοι…ε τι έγινε;
Φονικά βιασμοί καθημερινά ε τι έγινε; Ο πατριός βίαζε τα κορίτσια της συζύγου και αυτή άχνα δεν έβγαζε. Ρε που ζούμε.
Το λέω και το πιστεύω είναι έλλειψη παιδείας. Δεν βρίσκω άλλη λύση. Αλλά και εκεί μην το παιδέψουμε πολύ και καταλήξουμε γκαζάκηδες και αναρχικοί γιατί και τότε η βία θα φωλιάσει μέσα μας. Θέλησα τα πολλά φονικά να τα περιγράψω χλιαρά και απλά να αναφερθώ στο τι γίνεται αυτό τον καιρό. Δεν θέλησα να ρίξω χολή γιατί τότε θα παθιαστώ και θα μιλώ χωρίς σκέψη. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να μιλάμε στην καθημερινότητα μας μπας και λιγοστέψουν οι κακές στιγμές. Αρκεί να το θέλει και ο συνομιλητής μας…
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ;-apopsi press
