-Το να φωνάζετε στα παιδιά σας μόλις γυρίζετε απ’ τη δουλειά
-Να υιοθετείτε την εκδικητική σιωπή όταν θυμώνετε
-Να ξυπνάτε το παιδί σας με δυνατούς ή επιθετικούς θορύβους
-Να συμπεριφέρεστε στα αδέλφια με τόσο διαφορετικό τρόπο ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι έχετε προτιμήσεις (ειδικά με τους γιους)
-Όταν σας λένε ότι έχουν πληγωθεί, να απαντάτε λέγοντας «είμαι η χειρότερη μάνα»
-Να αρνείστε να ζητήσετε συγγνώμη επειδή είστε ο γονιός
-Να έχετε την απαίτηση να ακροπατούν όλοι όταν έχετε τα νεύρα σας
-Το να μην προστατεύετε τα παιδιά όταν ο σύντροφος κάνει κάτι λάθος ή ζημιογόνο
-Το να τούς φέρεστε άδικα μόνο και μόνο επειδή «η ζωή είναι άδικη», δεν τους προετοιμάζει ούτε τους θωρακίζει από τίποτα απολύτως. Το μόνο
που καταφέρνει είναι να τους πληγώσει για το υπόλοιπο της ζωής τους.
-Να θεωρείτε τα παιδιά σας ως «προέκταση» του εαυτού σας.
-Το να θεωρείτε ότι πρέπει να ευγνωμονούν επειδή τα ταΐζετε και τους παρέχετε στέγη. Αυτό είναι το καθήκον σας
-Να λέτε το επιχείρημα «κάποιος πρέπει να τους το μάθει», ως δικαιολογία να εκτονώσετε την οργή σας.
Ξεκίνησε με πρώτη τη συμβουλή: Μην φωνάζετε στα παιδιά με το που γυρίζετε από τη δουλειά. Παρόμοιο ήταν το θέμα και της δεύτερης και τρίτης συμβουλής.
Σημαντικές ακόμη συμβουλές αφορούσαν τα συναισθηματικά “όπλα” για την τιμωρία των παιδιών. «Μη χρησιμοποιείτε την εκδικητική σιωπή όταν έχετε θυμώσει». Επίσης, η Pommells πρόσθεσε ότι «οι γονείς δεν πρέπει να ξυπνούν τα παιδιά τους με «δυνατούς ή επιθετικούς θορύβους». Εξηγώντας, είπε ότι οι φωνές στα παιδιά δεν κάνουν καταφέρνουν τίποτε άλλο από το να διαταράσσουν το νευρικό τους σύστημα». Οι φωνές και οι εντάσεις πυροδοτούν στρεσαρισμένες αντιδράσεις, που βάζουν τα παιδιά σε κατάσταση «πάλης ή φυγής», αναγκάζοντάς τα να ζουν μες στον φόβο.
Σύμφωνα με την Pommells, όταν οι γονείς προκαλούν βαθύ συναισθηματικό τραύμα στα παιδιά τους, τα παιδιά, πιθανώς μεγαλώνοντας ν’ αναζητήσουν θεραπεία προκειμένου να καταφέρουν να ξεπεράσουν τον τοξικό τρόπο με τον οποίο οι γονείς τους μιλούσαν ή τους αντιμετώπιζαν.
«Μην φέρεστε στ’ αδέλφια τόσο διαφορετικά ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι έχετε προτιμήσεις», αναφέρει ως σημαντική συμβουλή. «Μην λέτε είμαι η χειρότερη μάνα, όταν τα παιδιά σας εξομολογούνται ότι έχουν πληγωθεί. «Μην αρνείστε να ζητήσετε συγγνώμη επειδή είστε γονιός».
Σύμφωνα με δεδομένα της υπηρεσίας για τη χρήση ουσιών και την ψυχική υγεία, το παιδικό τραύμα είναι πολύ διαδεδομένο. Ποσοστό πάνω από τα δύο τρίτα των παιδιών αναφέρουν ότι βίωσαν ένα τουλάχιστον τραυματικό γεγονός μέχρι την ηλικία των 16.
Η Pommells, απευθυνόμενη σε παιδιά που έχουν βιώσει εμπειρίες παιδικής κακοποίησης, τονίζει ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώθετε ότι δεν αξίζετε ν’ αγαπηθείτε ή ότι είστε μόνοι σας, εξ αιτίας της τραυματικής εμπειρίας», υπογράμμισε.
www.enikos.gr
