Κρίσεις, εντάσεις και διασπάσεις σε κόμματα, θυμάμαι πολλές. Και στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ και αλλού.
Ποτέ όμως δεν θυμάμαι τέτοια αρρωστημένη εχθροπάθεια, τέτοια ελεεινή ρητορική, τέτοια κακοήθη σχόλια, τέτοιο επίπεδο χαμαιτυπείου μεταξύ αυτών που έφυγαν και αυτών που έμειναν, όσο αυτές τώρα στον Σύριζα μεταξύ των οπαδών του έκπτωτου Κασσελάκη και των εσωκομματικών τους αντιπάλων.
Και ποτέ άλλοτε η προσφώνηση “σύντροφοι και συντρόφισσες”, δεν ήταν τόσο κενή περιεχομένου.
Όσο υπήρχε εξουσία ή έστω ελπίδα για κυβερνητική προοπτική, ήταν όλα μέλι-γάλα.
Όταν χάθηκε δια παντός κι αυτή, έδειξαν τον πραγματικό τους εαυτό.
Αυτό που βλέπουμε εδώ και μερικές μέρες, είναι ένα ανελέητο ξεκαθάρισμα λογαριασμών για τη νομή μιας συρρικνωμένης πια εξουσίας, που ελάχιστα διαφέρει από αντίστοιχες πρακτικές μαφιόζων και νονών της νύχτας.
από το fb – Kyriakos Berberidis
