Παρακολούθησα χθες με προσοχή ολες τις ομιλίες του νύν και των πρώην προέδρων του ΠΑΣΟΚ για τα 50 χρόνια στο Ζάππειο.
Των Σημίτη, Βενιζέλου και Ανδρουλάκη ήταν ενθουσιώδεις μεν αλλά ισορροπημένες και κατάλληλες για την περίσταση, με έμφαση στο έργο του ΠΑΣΟΚ, χωρίς ιδιαίτερες αναφορές στους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Του Γιώργου αντίθετα, ήταν εχθροπαθής, μνησίκακη, μοχθηρή, γεμάτη αναθέματα και ιστορικές ανακρίβειες.
Έφτασε στο σημείο να πεί το τερατώδες οτι “η κυβέρνηση των Σύριζα-Ανελ, παρα τα λάθη της, παρέδωσε το ‘19 στον Κυριάκο μιά Ελλάδα απαλλαγμένη απο τα βάρη του παρελθόντος”.
Και την οποία Ελλάδα δήθεν ο Κυριάκος σχεδόν κατέστρεψε.
Δεν ντράπηκε να το πεί αυτό ;
Έχει ξαναδεί χώρα “απαλλαγμένη απο τα βάρη του παρελθόντος” αλλά με capital control, με χρέος δυσθεώρητο, με ανεργία στο 18%, με μηδενικές ξένες επενδύσεις, μιά χώρα ανυπόληπτη και διαλυμένη ;
Γιατι αυτό παρέλαβε ο Κυριάκος το ‘19.
Εκτός φυσικά αν ήθελε να κλείσει το μάτι στον Τσίπρα για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει.
Και μιάς που μίλησε για την κακή Δεξιά, τίποτα καλό δεν βρήκε να πεί τουλάχιστον για τον Καραμανλή που αποκατέστησε αναίμακτα τη Δημοκρατία, έλυσε το Πολιτειακό με την κατάργηση της βασιλείας και κατάφερε με το προσωπικό του κύρος να βάλει τη χώρα στην Ευρωπαική Ένωση ;
Όλα δηλαδή ο Ανδρέας τα έκανε ;
Άλλη παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Και φυσικά δεν ακούστηκε ούτε η ελάχιστη αυτοκριτική για τα λάθη του ίδιου.
Την πεντάμηνη αδράνεια μετα τη νικη του στις εκλογές του 2009, όταν η χώρα έπεφτε με φόρα στα βράχια, με τα ελληνικά spreads στο θεό, κι αυτός έταζε αμέριμνος αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους.
Ή τις αναφορές της ανεκδιήγητης Λούκας Κατσέλη που μιλούσε για επανακρατικοποίηση της αμαρτωλής Ολυμπιακής και ακύρωση της επένδυσης των Κινέζων της Cosco στον ΟΛΠ.
Κι όλα αυτά λίγο πριν η Ελλάδα μπεί στα μνημόνια παρακαλώ.
Ή την εγκληματικά ανεύθυνη πρόταση για δημοψήφισμα που έκανε στις Κάννες το 2011 που εξοργισε Μέρκελ και Σαρκοζί και που αν γινόταν δεκτή, θα πέταγε μετα βεβαιότητος τη χώρα εκτός Ευρώπης.
Εμφανίστηκε επίσης διαπρύσιος κήρυξ της ενότητας. Ποιός ;
Αυτός που διέγραψε κάποτε τον Σημίτη αλλά και πρώτος διέσπασε το ΠΑΣΟΚ λίγο πριν τις πρώτες εκλογές του 2015, επειδή στην ουσία μισούσε τον Βενιζέλο που τον ανέτρεψε.
Εκλογές στις οποίες το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ παραλίγο να μείνει εκτός Βουλής, καταγράφοντας το ντροπιαστικό 4,68%, πιο κάτω ακόμα κι απ´το Ποτάμι, τη Χρυσή Αυγή, τον Καμμένο.
Καμμιά συγνώμη δεν βρήκε να πεί γι’αυτά ;
Το δικό μου συμπέρασμα είναι οτι α άνθρωπος δεν ξεπέρασε ποτέ την πρόωρη απώλεια της εξουσίας και διακατέχεται έκτοτε απο αθεράπευτα συμπλέγματα.
Κατάσταση που επιδεινώθηκε ραγδαία μετα και απο την εξευτελιστική του ήττα απο τον Ανδρουλάκη, 3 χρόνια πριν για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά δεν έφταιγεν αυτός. Τόσος ήταν.
από το fb – Kyriakos Berberidis
