Επικρίνεται συχνά ο Κώστας Σημίτης για τους χειρισμούς στην κρίση των Ιμίων.
Αλλά για να είμαστε ιστορικά δίκαιοι, η κρίση ξεκίνησε με τον Παπανδρέου άρρωστο στο Ωνάσειο που δημιούργησε ένα τεράστιο κενό εξουσίας που εκμεταλλεύθηκαν αριστοτεχνικά οι γείτονες και που ο Σημίτης ως φρέσκος τότε πρωθυπουργός, κλήθηκε να διαχειριστεί ένα περίπου μήνα μετά.
Έπρεπε λοιπόν να πάει τότε σε πόλεμο ;
Η μία σχολή σκέψης λέει ανεπιφύλακτα ναι.
Η άλλη σχολή λέει οχι.
Σε αντίθεση με την τουρκική, η ελληνική κοινωνία δεν ήταν καθόλου έτοιμη για ένα τέτοιο εγχείρημα και είναι βέβαιο οτι θα πάθαινε σόκ και συλλογική κατάθλιψη στις πρώτες εικόνες φαντάρων που θα γύριζαν πίσω σε φέρετρα τυλιγμένα με την ελληνική σημαία.
Επιπλέον η χώρα θα έμπαινε σ´ενα φαύλο κύκλο οπισθοδρόμησης απ´ολες τις απόψεις που θα την πήγαινε δεκαετίες πίσω.
Γιατι όπως έλεγε και ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, “αν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία και τον χάσουμε, θα πάμε 100 χρόνια πίσω. Και αν τον κερδίσουμε, θα πάμε 50..”
Οι υπερπατριώτες της φακής ας ξαναβάλουν λοιπόν τα ξίφη στα θηκάρια.
Κι ας αφήσουν τον ιστορικό του μέλλοντος να κρίνει ψύχραιμα και νηφάλια.
Χωρίς κραυγές και χωρίς κατάρες και όπως αρμόζει σε μία πολιτισμένη κοινωνία.
ΣΧΟΛΙΟ: Κυριάκο μπράβο για άλλη μια φορά για το ωραίο σου σχόλιο.
