“Δανειζόμαστε πια πιό ακριβά απ´την Ελλάδα”, δήλωσε με απόγνωση ο Γάλλος πρωθυπουργός Μισέλ Μπαρνιέ, η κυβέρνηση του οποίου κρέμεται πλέον σε μιά κλωστή καθώς η Λεπέν απειλεί να ψηφίσει και αυτή, την πρόταση μομφής των κομμάτων της Αριστεράς.
Και ποιός να το φανταζόταν αυτό δέκα χρόνια πριν όταν η Ελλάδα ήταν εκτός αγορών, αποσυνάγωγη και παρίας της Ευρώπης και με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης.
Αν και τα μνημόνια ήταν μονόδρομος, η δημοσιονομική προσαρμογή ήταν εξαιρετικά βίαιη, η εσωτερική υποτίμηση επίσης, η χώρα έχασε το 25% του ΑΕΠ της, λύγισε, πληγώθηκε αλλά δεν γονάτισε και ατενίζει τώρα το μέλλον με αισιοδοξία.
Το χρέος απομειώνεται γρήγορα, τα πανάκριβα δάνεια του ΔΝΤ αποπληρώθηκαν πρόωρα και το ίδιο θα συμβεί σύντομα και μ´ενα μέρος των δανείων απο τις χώρες της ευρωζώνης.
Η ανεργία κινείται σταθερά πιά σε μονοψήφιο, φόροι μειώθηκαν, μισθοί και συντάξεις αυξήθηκαν, ο τουρισμός σπάει το ένα ρεκόρ μετα το άλλο, πολλά μεγάλα έργα ειναι σε φάση ολοκλήρωσης, ξένες μεγάλες επενδύσεις έχουν αρχίσει να αποδίδουν.
Δεν λύθηκαν φυσικά όλα τα προβλήματα, πολλά πρέπει να γίνουν ακόμη αλλά η χώρα μπήκε σε μιά σταθερή τροχιά ανάπτυξης με απολύτως όμως συνετή δημοσιονομική διαχείριση.
Και ο παράγοντας που κάνει τη διαφορά μετα τα πειράματα της περασμένης δεκαετίας- είναι κατ´αρχήν η πολιτική σταθερότητα αλλά και μιά κυβέρνηση που παρα τα όποια λάθη μπορεί να της καταλογίσει κανείς, έχει σχέδιο, όραμα και προοπτική.
Από το fb – Kyriakos Berberidis
