Είμαστε κι εμείς εξοργισμένοι με το αδιανόητο δυστύχημα των Τεμπών όπου χάθηκαν τόσο άδικα 57 νέοι άνθρωποι.
Και είμαστε εξοργισμένοι για τη διαχρονική ανικανότητα του ελληνικού κράτους να φτιάξει μιά γαμωγραμμή της προκοπής με τόσα δισεκατομμύρια που έχουν σπαταληθεί τα τελευταία χρόνια.
Σεβόμαστε επίσης απολύτως τον πόνο και τη θλίψη των οικογενειών των θυμάτων.
Απο κεί και πέρα ομως υπάρχουν και όρια.
Όρια που η κυρία Καρυστιανού φαίνεται πως αρχίζει και ξεπερνά.
Διότι δεν μπορείς να κατηγορείς αναπόδεικτα την πατρίδα σου στα διεθνή fora οτι δολοφόνησε εν ψυχρώ αθώους ανθρώπους, πράγμα που προυποθέτει δόλο.
Δεν μπορείς να επιμερίζεις ευθύνες την ώρα που το θέμα διερευνάται απο την Δικαιοσύνη.
Δεν μπορείς να διακινείς εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας οτι δήθεν η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε ξυλόλιο για νόθευση καυσίμων και όλο αυτό γινόταν με την κάλυψη πολιτικών.
Δεν μπορείς να κατηγορείς τις Αρχές οτι έσπευσαν να κουκουλώσουν τα ίχνη.
Τα ίδια αλλωστε λέει κι ο αγύρτης Βελόπουλος.
Ίσως κάποιοι της φούσκωσαν τα μυαλά, ίσως δεν μπορεί η ίδια να διαχειριστεί την ξαφνική δημοσιότητα, το βέβαιο ειναι οτι υπερεκτίθεται και το κάνει άτσαλα.
Αν πάντως σκοπεύει να εκτεθεί υποψήφια κάποιου κόμματος, θα ήταν τίμιο να το πεί απο τώρα.
Οπότε κι εμείς θα την κρίνουμε πολιτικά.
Γιατι αυτό το παιχνίδι, αυτούς τους κανόνες έχει.
Από το f – Kyriakos Berberidis
