Με τον Squeezy και τον Dof είμαστε αδέρφια
Δεν μοιάζουμε πολύ μα είμαστε τρίδυμοι
Προστατεύουν τις πληγές μου σαν επίδεσμοι
Μας δένουν τατουάζ και κουβανέζικοι σύνδεσμοι
Τον Αύγουστο η Σαλούγκα ειν’ η αυλή μας
Πηγαίνουμε στον Θερμαϊκό για ψάρεμα
Γυρνάμε με παντόφλες σα τουρίστες
Στις καντίνες και τα εικοσιτετράωρα
Θόρυβος
Ξυπνητήρια μας οι κολλημένες κόρνες
Χαλαρά εδώ δεν ήτανε ποτέ
Πίνουμε τον καφέ μας πάνω από τις κατακόμβες
Έχουμε κλέφτες και χρήστες, νεκρούς πιστολάδες
Ναβαρινόπαιδα που γίναν μάνες και πατεράδες
Έχουμε γύρο και μπουγάτσα dealers και πακετάδες
Που ξέρουν πότε λένε μαλακίες οι ραπάδες
No offence μπορείς να είσαι όποιος θες
Αλλά ο επόμενες ΛΕΞ θα είναι ο επόμενος ΛΕΞ και μόνο
Τουλάχιστον προς το παρόν
Γιατί ούτε οι πιο καλοί από μας δεν καταφέραν να σβήσουν τον χρόνο
Night city παιδιά χωρίς σπίτι
Συμμορίες, πολυεθνικές και εμφυτεύματα στη μύτη
Τα υλικά αγαθά, όνειρο κάθε αλήτη
Και όσοι δεν έχουν να πάρουν TN κάνουν στον τοίχο graffiti
Αυτή η πόλη μας κρατάει ζωντανούς
Με αντάλλαγμα να γράφουμε τραγούδια για τους δρόμους
Θέλει να ακούει για τρελούς
Για όλες τις γειτονιές και για όλους του παρανόμους
Δεν μας πειράζει καθόλου
Μικρούς όλους μας τάισαν τα φρούτα του διαβόλου
Μετά μας αφήσαν να πνιγούμε στα βαθιά
Και φυσικά γίναμε η χειρότερη γενιά
Κάτι τέτοιοι στοίχοι λένε ότι ”υποτίθεται χτυπάει το σύστημα”. Να τρελαθώ τώρα ή μετά που θα περάσει η ώρα.
