Γύρισα σελίδα κι όμως σαν να πάγωσε ο χρόνος
Κάτι μέσα μου με σπρώχνει να ‘ρθω να σε βρω
Σε ψάχνω σε πεζόδρομους, πλατείες…
(Αμαρυλλίς)
Ξεκινώ με αυτό της Maya Angelou γιατί με καλύπτει πλήρως στην τρομερή περιπέτεια που μου κάνανε…αλλά υπάρχει ΘΕΟΣ ρεεεε…
Γράφω και το ακούω. Όλα τα συνδυάζω. Τι νομίζετε όλα είναι γραμμένα και τραγουδημένα. Γύρισα λοιπόν σελίδα ζωής σήμερα. Έτσι ξαφνικά. Ναι χωρίς να το καταλάβω. Το ένοιωσα όμως και πολύ δύσκολα μάλιστα. Δεν πειράζει ας κινδύνεψα βγήκα πιο δυνατός.
Έτσι είναι η ζωή. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει όταν ζεις μια δύσκολη καθημερινότητα με 14 ώρες δουλειά. Πάντως ξέρεις το τέλος της ταινίας της ζωής σου. Όταν είναι δύσκολη έχει τέλος σίγουρα άσχημο. Δεν μπορείς να μην το περιμένεις. Το ξέρεις και το αναμένεις. Ήρθε…
Σήμερα όπως ζούμε, το Instagram άλλαξε μαζί με το fb πολύ την καθημερινότητα των σχέσεων. Δεν μιλάνε στα σπίτια την ίδια γλώσσα που μίλαγαν πριν 40 χρόνια. Μάλλον δεν μιλάνε καθόλου. Αν μάλιστα υπάρχει η πολυτέλεια να ζήσουν και σε διαφορετικά σπίτια τότε ‘’αλέ’’. Γάμος και μαλακίες. Τι είναι αυτό. ‘’Να έχω τον μαλάκα στο κεφάλι μου’’. ‘’ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ’’ και άντε γειά. Ξέρεις τι είναι να είσαι όλη μέρα με το κινητό στο χέρι να κάνεις καθημερινά ζωή χωρίς πρόγραμμα, χωρίς άγχος, χωρίς κόπο. Η ‘’καλυτερότητα’’ σ΄ όλο το μεγαλείο της. Και έτσι απλά κάποια στιγμή τα σβήνεις όλα.
Αλλαγή σελίδας. Γράφεις σε 25 σειρές τα παράπονα μιας ζωής κάνεις την στεναχωρημένη και μόλις λακίσεις, όλα καλά. Ναι περιγράφω αλήθειες. 25 σειρές ισοπεδώνουν μια ζωή 38 χρόνων. Τι να πει κανείς. Ξανά λέω έτσι είναι η ζωή. Συνάντηση δυο αγνώστων που λήγει. Ναι δεν λέω παραξενιές. 25 σειρές και με ένα x σε όλα, τέλος. Έγραφα 7 βιβλία 300 σελίδων και μου παίρνανε 8 μήνες δουλειά και σε 15 λεπτά μια ζωή πραφ…
25 γραμμές παράπονα που τελικά όπως τα διάβασα 10 φορές, μάλλον μίλαγαν στον εαυτό της…
Η καθημερινότητα των σύγχρονων γυναικών που απέχει έτη φωτός από τις περασμένες δεκαετίες που τις ήθελε κλεισμένες στο σπίτι και αποκλειστικά απασχολημένες με το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών, είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν πολλά ζευγάρια στο διαζύγιο.
‘’Το διαζύγιο είναι ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο απασχολεί σήμερα μεγάλο αριθμό ζευγαριών στην ελληνική και όχι μόνο κοινωνία. Τα ποσοστά μας δυστυχώς δεν είναι καθόλου αισιόδοξα, έχουν μια ραγδαία αύξηση.
Πριν 4-5 χρόνια το ποσοστό ακουμπούσε στο 23% και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο 50%. Μέσα σε 5 έτη, διπλασιάστηκαν τα διαζύγια. Δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό. Αυτό έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες και συντελεστές. Οι στατιστικές υπηρεσίες, μας δίνουν ότι ένα 20% είναι οι καλοί γάμοι και το άλλο 30% δεν έχει καλές “κριτικές” άρα δεν είμαστε καλά’’.
Η κα. Κατάκη ψυχοθεραπεύτρια ξεκαθάρισε πως συχνά δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι χωρισμού και πως θα πρέπει τα ζευγάρια σε αυτές τις περιπτώσεις να δίνουν μια δεύτερη ευκαιρία:
«Όταν το ζευγάρι έρχεται στο γραφείο μας, εμείς προσπαθούμε να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία. Για ποιόν λόγο; Γιατί κρίνουμε από την εμπειρία μας, δεν είναι βασικά και ουσιώδη αυτά τα θέματα. Όπως για παράδειγμα, όταν ρωτάς τον έναν σύζυγο, ποιος ο λόγος χωρισμού και λέει “δεν μπορώ άλλο γιατί πνίγομαι…”. Θέλεις να το εξειδικεύσεις σε παρακαλώ ρωτώ και δεν έχεις καμμιά απάντηση. Αυτοί δεν είναι λόγοι ουσιαστικοί για να λύσεις έναν γάμο. Εγώ αποτρέπω, δίνω την δεύτερη, την τρίτη ευκαιρία και ευτυχώς πάρα πολλά ζευγάρια μπορώ να πω ότι έχουν φύγει ειρηνικά και αγαπημένοι από τον επαγγελματικό μου χώρο».
Όχι αυτοί οι γάμοι δεν θέλουν δεύτερη ευκαιρία λέω εγώ. Δεν έχουν ταύτιση απόψεων στο ζευγάρι δεν λειτουργεί η λογική, δεν υπάρχει το δέσιμο, λείπει η αγάπη, νεκρός ο έρωτας. Η γυναίκα χάνει την ύπαρξή της από κάτι που την απασχολεί. Κάτι κρύβει στο μυαλό της κάτι την βασανίζει. Κάπου αλλού πλανιέται…Τι η κατσαρόλα φαγητού δεν γεμίζει πια ούτε το στομάχι. Τρώνε χωριστά δεν είναι ο ένας δίπλα στον άλλο ούτε αυτή την στιγμή. Άρα ‘’αλέ’’ που λέει ένας φίλος. Μην το σκέφτεσαι καθόλου φιλαράκι…
Και από την μια στιγμή στην άλλη τα φώτα στο σπίτι κλειστά. Κλειστή και η τηλεόραση στο σαλόνι. Στο γραφείο το ένα άρθρο διαδέχεται το άλλο και η ζωή συνοδεύεται με μια ατελείωτη αφωνία. Μόλις πας να τελειώσεις να το δίλημμα, ρε γαμώτο ξανά το γράφω λάθος…θέλει δυο μ τελικά… Μάλλον είναι ουσία της απόφασης ζωής και παρασέρνομαι. Δίλημμα είναι μια κατάσταση στην οποία αντιμετωπίζουμε δύο εναλλακτικές επιλογές και πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Ναι, αλλά πια είναι αλήθεια η σωστή. Μήπως τελικά η αφωνία είναι καλύτερη παρηγοριά. Μα στα σπίτια σήμερα έλεγε φίλος μιλάμε περισσότερο για το τι είδαμε στο έργο τι είπαν οι ειδήσεις και αυτό μαζί με ένα ‘’καληνύχτα‘’ κλείνει την ημέρα μας. Μάλλον τελικά τίποτε δεν χάνεις, μην βάζεις σκοτούρες φίλε. Τι ωραίοι παρηγορητές οι φίλοι. Για αυτό υπάρχουν.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Νέα ζωή καλημέρα.
Σήμερα ξημέρωσε χωρίς καμία αλλαγή. Ξεκίνησα να κάνω τα ίδια που κάνω χρόνια τώρα. Απλά σήμερα προετοίμασα τα πάντα για το φαγητό που θα ετοιμάσω μιας και είναι απαιτητικό… Καθάρισα τον πάγκο τα έβαλα σε σειρά και αύριο σε δύσκολη αποστολή. Μακαρόνια με σάλτσα που θα φτιάξω όπως την λέει η Αργυρώ.
Α δεν άλλαξα καθόλου, απλά πρόσθεσα πέρα από τις πολλές ώρες δουλειά, καθαριότητα στο σπίτι που είναι τεράστιο και φαγητό. Η μέρα γέμισε ασφυκτικά. Γέλασα με το τελείωμα σκέψεων μου. Ναι αυτή είναι και ήταν η ζωή κάθε εργένη.
ΣΗΜΕΡΑ ΓΥΡΙΣΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ…
Ημέρα Παρασκευή.
«Δεν αποτύχαμε στην ζωή μας, κάναμε μια λάθος επιλογή και από δω και πέρα η ζωή είναι μπροστά μας. Η ζωή δεν τελειώνει ούτε στα 30, ούτε στα 40, ούτε στα 50» λέει η κα. Κατάκη.
Ούτε στα 64 συμπληρώνω εγώ…
Αναμνήσεις πράγματα σχέδια και οράματα
Δάση αναμμένα στο μυαλό μου τα χαράματα
Μέρες μας και βράδια μας χάρτινα καράβια μας
Πήρανε το δρόμο της βροχής μπροστά στα μάτια μας.
Αμαρυλλίς “Γύρισα Σελίδα”
