Η στεφανιαία νόσος αποτελεί την πρώτη αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά και μία πολύ σοβαρή αιτία συνταξιοδότησης και ανεργίας. Από επιδημιολογικές μελέτες φαίνεται ότι τα 2/3 των εμφραγματιών είναι ηλικίας κάτω των 65 ετών και μόνο περίπου το 50% αυτών επιστρέφουν στην εργασία τους, ενώ από το υπόλοιπο 50%, το μεγαλύτερο ποσοστό, θα μπορούσε να επιστρέψει αν είχε εκτιμηθεί και επαναδραστηριοποιηθεί κατάλληλα.
Το ποσοστό επιστροφής στην εργασία μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου κυμαίνεται γύρω στο 40%. Μετά από αορτοστεφανιαία παράκαμψη στις Η.Π.Α. και Καναδά τα ποσοστά κυμαίνονται από 60% μέχρι 85%. Στην Ευρώπη αναφέρονται παρόμοια ποσοστά, με εξαίρεση ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ελβετία όπου το ποσοστό σπανίως σπανίως υπερβαίνει το 50%. Συχνά από αορτοστεφανιαία παράκαμψη το ποσοστό επιστροφής στην εργασία, παραδόξως, είναι μικρότερο από εκείνο μετά από έμφραγμα.. Μετά από αγγειοπλαστική τα ποσοστά κυμαίνονται από 61 % μέχρι 84%.
Η επαγγελματική επαναδραστηριοποίηση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
α) Ιατρικοί παράγοντες
Βαρύτητα νόσου, επιπλοκές, έκταση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης, λειτουργικότητα αριστερής κοιλίας, πιθανότητα νέων επεισοδίων, άλλες παθήσεις κ.λ.π.
β) Ψυχολογικοί παράγοντες
Υποκειμενικά ενοχλήματα, αίσθηση ανικανότητας, άγχος και κατάθλιψη, συναισθηματική αστάθεια, υπερπροστασία εκ μέρους της οικογένειας.
γ) Κοινωνικοί παράγοντες
Κοινωνικό, μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο.
Οικογενειακή κατάσταση.
Αντιδράσεις εργοδότη.
Είδος και απαιτήσεις εργασίας. Δυνατότητα αλλαγής εργασίας.
Είδος ασφάλισης, νόμοι, κανονισμοί (πολιτείας ή εργατικών ενώσεων κλπ.).
Χρόνος αποχής από την εργασία, κυρίως πριν από την αορτοστεφανιαία παράκαμψη.
Συμβουλή γιατρού.
Εκτίμηση ικανότητας προς εργασία.
Γίνεται δοκιμασία κόπωσης
Οι ενεργειακές απαιτήσεις της εργασίας δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 40-55% της μεγίστης επιτυγχανόμενης κατανάλωσης Ο2 κατά τη δοκιμασία κόπωσης
Θα πρέπει να τονιστεί ότι η καρδιακή παροχή και οι απαιτήσεις του μυοκαρδίου σε Ο2 για παρόμοιο φορτίο είναι μεγαλύτερες αν χρησιμοποιούνται τα άνω άκρα παρά όταν χρησιμοποιούνται τα κάτω, έστω και αν οι ενεργειακές απαιτήσεις είναι ουσιαστικά οι ίδιες. Η χρησιμοποίηση των άνω άκρων συνοδεύεται με υψηλότερη καρδιακή συχνότητα και αρτηριακή πίεση.
