Είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση της συνεχούς υπονόμευσης δεν μπορούσε πλέον να συνεχιστεί.

Με την εξαίρεση της περιόδου 2012-2015 όπου πράγματι κυβέρνησε συνετά-πιθανότατα γιατί συγκυβέρνησε με τον Βενιζέλο-ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει οτι το πολιτικό παρελθόν του Αντώνη Σαμαρά βρίθει τραγικών λαθών.
Το 1980 ως πρωτοπαλλήκαρο του Αβέρωφ, πολέμησε την κυβέρνηση Ράλλη όπως και όσο μπορούσε.
Απο το 1991 και μετά, με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, άρχισε να εργαλειοποιεί το Μακεδονικό με αφορμή το οποίο έριξε τελικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, ξαναφέρνοντας το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για 11 ολόκληρα χρόνια.
Μετα την πρόσκαιρη αναλαμπή των εκλογών του 1993, αποδοκιμάστηκε ηχηρά απο τον κόσμο, μένοντας εκτός Βουλής το 1996.
Μετα απο μια 8ετή πολιτική εξορία, επανήλθε στη ΝΔ μετα απο πρόσκληση του Κώστα Καραμανλή το 2004, χωρίς όμως να κάνει ούτε την ελάχιστη αυτοκριτική για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Το 2009 εξελέγη αρχηγός της ΝΔ, το 2010 εφηύρε τα Ζάππεια θέλοντας “ένα άλλο μίγμα πολιτικής” την ώρα που η χώρα ήταν αντιμέτωπη με ασύντακτη χρεωκοπία και λίγο αργότερα διέγραψε την Ντόρα επειδή αυτή ψήφισε το πρώτο μνημόνιο της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Το 2012 απέσυρε την υποστήριξή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, προκαλώντας πρόωρες διπλές εκλογές, στις πρώτες απ´τις οποίες η ΝΔ πήρε το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας της με 18,8%.
Το 2014 χάνοντας στις ευρωεκλογές απο τον Τσίπρα, έκανε τον πιο αποτυχημένο ανασχηματισμό της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας βάζοντας στην κυβέρνησή του Ντινόπουλους, Γιακουμάτους και άλλα τέτοια φρούτα και λαικιστές της κακιάς ώρας.
Έχασε τις εκλογές του 2015 αλλά δεν κατηγορείται κυρίως γι’αυτό. Ήταν απλά η ώρα του Τσίπρα και ίσως και με τις ευλογίες των δανειστών.
Στήριξε μεν τον Κυριάκο το 2016, φέρθηκε θεσμικά την πρώτη τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά άρχισε τις γκρίνιες αμέσως μετά.
Ποτέ με τις κατηγορίες οτι η ΝΔ γίνεται ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, πότε γιατί δεν τον συμβουλεύεται ο πρωθυπουργός, πότε γιατι διαφωνούσε με τον γάμο των ομοφύλων, πότε με τα εθνικά θέματα.
Αποκορύφωμα η εχθροπαθής ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου ενός υβριστή του πρωθυπουργού αλλά και η πρόσφατη ομιλία στην Κύπρο όπου υποστήριξε οτι κάποιοι απεργάζονται εθνικά επιζήμιες λύσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο αφήνοντας σύξυλους τους Κύπριους επισήμους που τον κάλεσαν να μιλήσει και τους οποίους προσέβαλε βάναυσα.
Η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι ήταν φυσικά η αυριανή συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ που προδημοσιεύθηκε, όπου σχεδόν αποκάλεσε τον Μητσοτάκη και τον Γεραπετρίτη μειοδότες, απαιτώντας μάλιστα και την παραίτηση του δεύτερου.
Κατηγορίες άδικες, αστήρικτες και παράλογες.
Είναι προφανές οτι αυτή η κατάσταση της συνεχούς υπονόμευσης δεν μπορούσε πλέον να συνεχιστεί.
Η λογική λέει οτι στα 73 του, ο Σαμαράς δεν θα’πρεπε να έχει πολιτικές φιλοδοξίες πέραν της υστεροφημίας του.
Έχει θητεύσει βουλευτής, ευρωβουλευτής, υπουργός, αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός.
Και με βάση την τεράστια πολιτική εμπειρία του, είναι επίσης απίθανο να μην υπολόγιζε οτι ο Κυριάκος θα προέβαινε στη σκληρή πράγματι απόφαση της διαγραφής του.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι γιατί τότε το επιδίωξε.
Αν δεν υπάρχει κάποιο σκοτεινό σχέδιο απο πίσω, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για μανιάτικο γινάτι και για ζήλεια που ο Κυριάκος ηγείται της πλέον επιτυχημένης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης και που εδώ και 6 χρόνια είναι πολιτικά κυρίαρχος τη στιγμή που ο ίδιος συγκυβέρνησε για 2,5 μόλις χρόνια.
Πράγμα ανεπίτρεπτο για πρώην πρωθυπουργό που αν ισχύει, οδηγεί στο συμπέρασμα οτι λογική και Σαμαράς ειναι πλέον έννοιες ασύμβατες.

από το fb – Kyriakos Berberidis

Σχετικές δημοσιεύσεις