Μάνα χαροκαμένη είναι και η Βαρβάρα Φύτρου, που έχασε στο Μάτι δύο αγγελούδια και τον άντρα της. Καταθέτοντας στη δίκη που γίνεται και πλησιάζει προς το τέλος της, ξεδίπλωσε μπροστά στο δικαστήριο όλο το δράμα της. Κάποια στιγμή που κατάλαβε ότι μακρηγορούσε, ζήτησε συγγνώμη από την πρόεδρο, λέγοντας: «Συγγνώμη που μακρηγορώ, αλλά είναι η ιστορία της ζωής μου». Για να εισπράξει από την πρόεδρο το εντυπωσιακό: «Συντομεύετε όμως γιατί περιμένουν κι άλλοι να πουν την ιστορία της ζωής τους…».
Φαντάζομαι, όταν μετά από πολύ καιρό αρχίσει η δίκη για την τραγωδία των Τεμπών, κάποιος/α πρόεδρος να έλεγε κάτι αντίστοιχο σε κάποιον από τους χαροκαμένους γονείς των θυμάτων. Ή μάλλον δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν από τους εμπόρους ανθρωπιάς και ευαισθησίας, που τώρα δεν ψέλλισαν κουβέντα.
θΈΛΩ να δω στην δίκη των Τεμπών ένα τέτοιο πρόεδρο…αλλά εκεί πέστε τα θα επιστρέψω…τι καλά τα λέτε…χέστηδες όλοι…θα είναι να το θυμάστε…
